Het openbaren van mijn gevoelige kant (bevrijding van mijn angstgevoel) levert ontzettend mooie contacten en reacties op. Dat betekent dat ik niet de enige ben die hier mee bezig is. Zo reageerde Paul van Dreumel op de introductie van mijn boek via social media.
Gisteren ontmoette ik Paul van Dreumel (59) bij mij thuis. Toen ik in 2000 overstapte van de Koninklijke Marechaussee naar de politie was er een hondengeleider waar ik tegenop keek. Zijn naam is Paul van Dreumel.
Hij zat bij de Arrestatie-Eenheid (AE) en was hondengeleider. Hij was getraind karateka. Waar ik een stap extra naar voren deed, deed Paul drie stappen vooruit. Hij leek geen angst te kennen.
Tot die zaterdagnacht 23 juli 2005 rond 02.00 uur sloeg de vlam in de pan. Dit zou de boeken in gaan als Vierdaagserellen (Matrixx) aan de Waalkade in Nijmegen onder de Waalbrug. Een housefeest van de Matrixx ontaarde in een ware veldslag tussen ongeveer 3000 bezoekers. De razernij richtte zich opeens naar de collega’s. Bezoekers stonden strak van de alcohol, drugs en adrenaline. Paul ging overwogen de menigte in met zijn diensthond Kimbo om zijn collega’s te ontzetten. Er werden stenen van de Waalbrug gegooid en de collega’s werden bekogeld met flessen en glas. Doodsangst was te zien op het gezicht van sommige collega’s. Die ochtend bleken veel collega’s gewond, bont en blauw en onder het bloed te zitten. Enkele collega’s waaronder Paul liepen door het incident ook PTSS op. Dit werd bij Paul pas in 2016 geconstateerd. Voor Paul braken er onzekere jaren aan. Hij werd verdacht van excessief geweldsgebruik. Ik zag dat Paul, de sterke Paul was gebroken. Paul verloor veel (privé) maar bleef knokken voor rechtvaardigheid en zijn gelijk. Paul werd na 12 jaar strijd vrijgesproken.
De laatste keer dat ik Paul zag was een jaar of tien geleden. Gisteren zag ik hem na al die tijd. Tijdens ons gesprek blijken Paul en ik een overeenkomst te hebben. We zijn allebei hoogsensitief (HSP) zijn en daarbij ook High Sensation Seekers (HSS ofwel prikkeljunkies).
Ik was ontzettend onder de indruk hoe hij terugkijkt op zijn gevecht tegen het gevoel van onrecht en (h)erkenning. Absoluut geen rancune tegen wie dan ook. Ik zag een beschadigde man maar wel vol positiviteit en diepgang. Ook al is hij niet meer in dienst van de politie. Hij blijft in zijn hart op en top politieagent. De Paul die ik ontmoette blijkt een zachte, wijze en vriendelijke man. Respect!
#PTSS #HSP HSS
Mooi verhaal met een zwarte rand. Kracht en flexibiliteit van Paul hebben hem gebracht waar hij nu is. Zijn uitstraling op de foto is open en positief. De politie organisatie zet mij steeds meer aan het denken. Ga door met deze verhalen Patrick 👍
Wat een mooi, eerlijk, open, sterk en tegelijk kwetsbaar verhaal van een/in de strijd voor veiligheid en vrijheid gewonde moedige man/mensen.
Ook mijn dochter Daniëlle is met PTSS ‘gevallen’ en véél te lang door de politie organisatie niet erkend blijven liggen. Zij heeft met anderen de strijd voor erkenning opgepakt.
Bewondering en Respect.